Forward to rodzaj kontraktu terminowego, który zobowiązuje strony do zawarcia transakcji w przyszłości po ustalonej wcześniej cenie. Jest to instrument pochodny wykorzystywany głównie do zabezpieczania się przed ryzykiem zmian cen aktywów, takich jak waluty, surowce czy instrumenty finansowe. W odróżnieniu od standardowych kontraktów futures, forwardy są dostosowane do indywidualnych potrzeb stron i nie są przedmiotem obrotu na giełdzie, co oznacza, że są bardziej elastyczne, ale jednocześnie niosą wyższe ryzyko kontrahenta.
Zastosowanie kontraktów forward jest powszechne w różnych sektorach gospodarki. Przedsiębiorstwa handlowe, instytucje finansowe oraz producenci korzystają z tego narzędzia do ochrony przed niekorzystnymi zmianami cen. Na przykład importerzy i eksporterzy używają kontraktów walutowych forward, aby zabezpieczyć się przed wahaniami kursów walut. Podobnie, firmy zajmujące się wydobyciem surowców mogą stosować forwardy na ropę naftową lub metale, aby zagwarantować stabilne ceny sprzedaży w przyszłości.
Główne zalety kontraktów forward to ich elastyczność i możliwość dostosowania warunków transakcji do potrzeb stron. Jednak brak standaryzacji i brak regulacji giełdowych sprawiają, że niosą one ryzyko niewypłacalności kontrahenta. W przeciwieństwie do kontraktów futures, forwardy nie wymagają codziennych rozliczeń przez izbę rozrachunkową, co może prowadzić do wyższej niepewności finansowej. Z tego względu są one częściej wykorzystywane przez duże przedsiębiorstwa i instytucje finansowe niż przez indywidualnych inwestorów.
