Cykl koniunkturalny to powtarzające się w gospodarce okresy wzrostu i spowolnienia, które wpływają na poziom produkcji, zatrudnienia oraz dochodów. Jest to naturalne zjawisko wynikające z dynamiki rynku, zmian w popycie i podaży, a także polityki monetarnej i fiskalnej. Cykl koniunkturalny składa się z czterech podstawowych faz: ekspansji, szczytu, recesji i dna. Każda z tych faz charakteryzuje się odmiennymi warunkami gospodarczymi oraz różnym poziomem aktywności ekonomicznej.
W fazie ekspansji gospodarka rozwija się dynamicznie, rośnie produkcja, spada bezrobocie, a konsumenci i przedsiębiorstwa chętnie inwestują. Dochody ludności zwiększają się, co prowadzi do wzrostu popytu i dalszego napędzania gospodarki. W pewnym momencie następuje faza szczytu, w której gospodarka osiąga maksymalny poziom wzrostu. Jest to moment, w którym pojawia się ryzyko przegrzania rynku, wzrost inflacji oraz nadmierna spekulacja.
Po okresie szczytu następuje faza recesji, charakteryzująca się spadkiem produkcji, wzrostem bezrobocia oraz ograniczeniem wydatków inwestycyjnych. Firmy zmniejszają koszty operacyjne, co negatywnie wpływa na dynamikę gospodarczą. Ostatecznie gospodarka osiąga fazę dna, czyli punkt, w którym spowolnienie osiąga najniższy poziom. To właśnie w tym momencie zaczynają pojawiać się pierwsze oznaki przyszłej ekspansji, a cykl koniunkturalny zaczyna się od nowa. Znajomość mechanizmów cyklu koniunkturalnego jest kluczowa dla inwestorów, przedsiębiorców oraz decydentów gospodarczych, ponieważ pozwala na skuteczniejsze zarządzanie ryzykiem i dostosowywanie strategii biznesowych do zmieniających się warunków ekonomicznych.
