Recesja to okres spowolnienia gospodarczego charakteryzujący się spadkiem aktywności ekonomicznej, zmniejszeniem PKB oraz wzrostem bezrobocia. Zjawisko to jest częścią cyklu koniunkturalnego i może wynikać z różnych czynników, takich jak spadek popytu konsumpcyjnego, ograniczenie inwestycji, kryzysy finansowe czy niekorzystne zmiany polityczne. Recesja często prowadzi do pogorszenia sytuacji na rynku pracy, redukcji wynagrodzeń oraz zmniejszenia zysków przedsiębiorstw. Długotrwała recesja może przekształcić się w depresję gospodarczą, co skutkuje jeszcze głębszymi problemami ekonomicznymi i społecznymi.
Przyczyn recesji może być wiele, a wśród najczęstszych wymienia się nadmierne zadłużenie, podwyżki stóp procentowych, niestabilność polityczną oraz globalne kryzysy gospodarcze. Wysokie koszty kredytów ograniczają inwestycje firm i wydatki konsumentów, co prowadzi do spadku produkcji i wzrostu bezrobocia. Ponadto, recesja może być wywołana przez zawirowania na rynkach surowcowych, kryzysy bankowe lub gwałtowne zmiany w handlu międzynarodowym. W takich warunkach firmy często ograniczają zatrudnienie, co powoduje dalsze zmniejszenie popytu i pogłębia negatywne skutki recesji.
Rządy i banki centralne stosują różne metody przeciwdziałania recesji, takie jak obniżanie stóp procentowych, zwiększanie wydatków publicznych oraz programy stymulujące gospodarkę. Działania te mają na celu pobudzenie inwestycji, poprawę sytuacji na rynku pracy oraz przywrócenie równowagi gospodarczej. Ważnym elementem polityki antykryzysowej jest także wspieranie przedsiębiorstw oraz zapewnienie stabilności systemu finansowego. Mimo że recesje są zjawiskami cyklicznymi, ich skutki mogą być dotkliwe dla gospodarki i społeczeństwa, dlatego kluczowe jest szybkie reagowanie oraz odpowiednie strategie zaradcze.
