System ubezpieczenia zdrowotnego jest wyjątkowo rozbudowany i jest pewnego rodzaju systemem naczyń połączonych. Każda osoba, która podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu, odprowadza co miesiąc do ZUS część swoich dochodów. Z ZUS przekazywane są środki do NFZ, który finansuje dostęp do publicznej służby zdrowia. Niestety, nie zawsze jest tak, że ile włożymy, tyle z tego systemu wyjmiemy.
SPIS TREŚCI
Zalety systemu ubezpieczeń zdrowotnych
W ramach ubezpieczenia zdrowotnego możemy bezpłatnie pójść do lekarza pierwszego kontaktu, uzyskać skierowanie do specjalisty i zgłosić się do niego na równie bezpłatną wizytę. Osoby ubezpieczone nie płacą za szereg świadczeń realizowanych przez publiczną opiekę zdrowotną. To spore korzyści, biorąc pod uwagę ceny w tym sektorze gospodarki.
Niestety, często bywa i tak, że pomimo posiadania ubezpieczenia konieczne jest korzystanie z prywatnej opieki zdrowotnej – kolejki, szczególnie do lekarzy specjalistów, są w ramach bezpłatnej opieki na tyle długie, że nie zawsze można czekać. Korzystanie z prywatnych usług medycznych nie zwalnia jednak z konieczności opłacania składek, osoby podlegające obowiązkowemu ubezpieczeniu tego nie unikną.
Czym jest i co daje ubezpieczenie zdrowotne
Ubezpieczenie zdrowotne w ramach NFZ to możliwość dostępu do bezpłatnych świadczeń publicznej opieki zdrowotnej. Dzięki temu nie musimy płacić za wizyty u lekarza, zabiegi medyczne, opiekę szpitalną, rehabilitację, mamy też możliwość zakupu leków refundowanych. Jeśli przyjrzymy się kosztom, jakie obecnie obowiązują w sektorze prywatnym opieki zdrowotnej, zalety posiadania ubezpieczenia w NFZ są nie do przecenienia.
Na ubezpieczenie zdrowotne co miesiąc odprowadzamy pewną część z wynagrodzenia za pracę, emerytury czy z własnej działalności gospodarczej. Co więcej – jest ono obowiązkowe, nie ma tutaj zasady dobrowolności. Składki odprowadzać muszą także te osoby, które – zrażone do państwowej opieki zdrowotnej – decydują się wyłącznie na leczenie prywatne.
Zasady podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu
Obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu podlegają pracownicy zatrudnieni na umowie o pracę, a także na umowie zlecenie, osoby prowadzące rolnicza i pozarolniczą działalność gospodarczą, emeryci, renciści, a także osoby bezrobotne. Z tym, że w przypadku tych ostatnich składki nie są pobierane z ich dochodów, a opłacane ze środków publicznych. Ubezpieczeni są również członkowie rodzin osób ubezpieczonych, jeśli do takiego ubezpieczenia zostali zgłoszeni.
Prawo do ubezpieczenia zdrowotnego ma każda osoba zgłoszona do tego ubezpieczenia. Zgłoszenia dokonuje płatnik składek, czyli ten, kto będzie odprowadzał środki do ZUS. W przypadku pracownika jest to pracodawca, w przypadku ucznia – szkoła, a w przypadku osoby bezrobotnej – zgłasza ją urząd pracy. Jedynie osoby samozatrudnione, czy prowadzące działalność gospodarczą, muszą samodzielnie dokonać zgłoszenia w ZUS na odpowiednim formularzu.
Dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne
Funkcjonowanie bez ubezpieczenia zdrowotnego jest w polskich realiach dosyć ryzykowne. Jeśli bowiem przydarzy się konieczność skorzystania z państwowej opieki zdrowotnej, jak choćby nagły pobyt w szpitalu, trzeba będzie z własnej kieszeni pokryć wszystkie koszty leczenia. Osoby, które nie są objęte ubezpieczeniem NFZ, muszą również liczyć się z tym, że mają do dyspozycji jedynie prywatną, a co za tym idzie – także kosztowną opiekę lekarską.
Jeśli więc ktoś nie jest objęty obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym (na przykład pracuje na umowę o dzieło lub ma inne, niepochodzące z zatrudnienia dochody) i nie jest członkiem rodziny ubezpieczonego, podpiętym pod jego ubezpieczenie, warto rozważyć wykupienie dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego. Umowa z NFZ o dobrowolne ubezpieczenie wraz z dowodem zapłaty aktualnej składki pozwala na bezpłatne korzystanie ze wszelkich świadczeń publicznej opieki zdrowotnej na takich samych zasadach, na jakich korzystają osoby objęte ubezpieczeniem.
